Trzy główne wydarzenia rozgrywają się na granicach płyty: powstawanie wulkanów i gór oraz większe występowanie trzęsień ziemi. Istnieją również trzy główne typy granic płyty: rozbieżne, zbieżne i transformujące.
Płyty składają się ze skorupy oceanicznej i skorupy kontynentalnej. Wulkany tworzą się w rozbieżnych granicach, w których dwie płyty odsuwają się od siebie, a nowa skorupa jest tworzona przez magmę pchającą przez płaszcz Ziemi. Najbardziej znaną rozbieżną granicą jest grzbiet środkowoatlantycki, zgodnie z amerykańską ankietą geologiczną. Jako zanurzony pasmo górskie rozciąga się od Oceanu Arktycznego za południowym krańcem Afryki. Trzęsienia ziemi występujące na rozbieżnych granicach są zazwyczaj małe i nieczęste.
Granice zbieżności są odpowiedzialne za budowanie wulkanów i gór. Kiedy dwie płyty przesuwają się ku sobie, jedna z nich przesuwa się pod drugą. Jest to znane jako konwergencja oceaniczno-kontynentalna i powoduje najczęstsze, intensywne trzęsienia ziemi.
Obszar, w którym gęsta skorupa oceaniczna porusza się pod mniej gęstą skorupą kontynentalną, nazywany jest strefą subdukcji. Region alejski na Alasce jest przykładem tego rodzaju konwergencji. Konwergencja kontynentalno-kontynentalna tworzy niektóre z najwyższych gór świata, takie jak himalajski łańcuch górski, kiedy dwie płyty kontynentalne poruszają się ku sobie i zderzają się.
Strefa między dwiema płytami przesuwającymi się poziomo obok siebie jest znana jako granica płytki transformującej. Jedną z najbardziej znanych jest usterka San Andreas, oddzielająca płytę północnoamerykańską od wschodniej i płytkę Pacyfiku na zachodzie.
