Kwas to związek, który dysocjuje lub jonizuje w wodzie, tworząc dodatnio naładowany jon wodorowy i odpowiadający mu jon ujemny. Podstawą jest związek, który wytwarza jon wodorotlenowy, gdy rozpuszcza się w wodzie.
Przez wieki naukowcy, tacy jak Antoine Lavoisier, Justus von Liebig, Svante Arrhenius, Johannes Nicolaus Bronsted i Thomas Martin Lowry, zdefiniowali kwasy i zasady na kilka sposobów. Chociaż te definicje nie są ze sobą sprzeczne, niektóre definicje są bardziej wyczerpujące niż inne.
Arrhenius zdefiniował kwas jako substancję, która dysocjuje w wodzie, tworząc jony wodorowe. Innymi słowy, kwas zwiększa stężenie jonów wodorowych w roztworze wodnym. Zdefiniował bazę jako substancję, która dysocjuje w wodzie, tworząc jony wodorotlenowe. Innymi słowy, baza zwiększa stężenie jonów wodorotlenowych w roztworze wodnym.
Arrhenius dalej opisał reakcję kwasowo-zasadową jako tworzenie cząsteczki wody z jonu wodorotlenku i protonu. Zgodnie z teorią kwasowo-zasadową Arrhenius'a reakcja kwasowo-zasadowa tworzy sól i wodę, gdy reaguje kwas i zasada. Nazywa się to reakcją zobojętniania, gdzie właściwości kwasowe i zasadowe jonów wodorowych i jonów wodorotlenowych są neutralizowane, gdy łączą się, tworząc cząsteczkę wody.
Jednak Johannes Bronsted i Thomas Lowry mieli nieco inny sposób definiowania kwasów i zasad. Zgodnie z teorią Bronsteda Lowry'ego ich definicja została oparta na idei odprotonowania kwasów i protonowania zasad. To jest zdolność kwasów do przekazywania jonów wodoru lub protonów do zasad, które je akceptują. Innymi słowy, teoria określa kwasy jako donory protonów i zasady jako akceptory protonów.
Zgodnie z teorią kwasowo-zasadową Bronsteda Lowry'ego reakcja kwasowo-zasadowa powoduje usunięcie jonu wodorowego z kwasu i jego dodatek do zasady.
