Według PBS, podczas pierwszej wojny światowej istniały dwie główne przyczyny impasu: nieudana taktyka wojskowa planu Schlieffena oraz nowa taktyka wojenna wymagana do walki w okopach.
Plan Schlieffena był początkowo postrzegany jako bezbłędny i strategiczny, a jego celem było szybkie zdobycie zwycięstwa dla Niemiec. Plan został zaprojektowany, aby dokładnie obliczyć, ile jednostek Niemcy będą potrzebować, aby zapewnić zwycięstwo nad Francją za pośrednictwem Belgii, ale nie udało się, gdy niemiecki generał Moltke wysłał zbyt mało żołnierzy, by zaatakować Belgię. Niemcy nie spodziewali się, że Francja znajdzie skuteczną strategię obrony lub inne kraje, które przyjadą do Francji i Belgii.
Drugi aspekt, wojna w okopach, rozpoczął się w listopadzie 1914 roku. W końcu wojny było około 12 000 mil okopów. Do końca 1914 r. Alianci i państwa centralne mieli ok. 6 250 mil wykopu. Rowy uniemożliwiły ruch po obu stronach, ponieważ ląd między okopami był pokryty drutem kolczastym i pułapkami. Dodanie karabinów maszynowych i karabinów dalekiego zasięgu uniemożliwiło poruszanie się w tych obszarach. Ataki na ogół pojawiły się we wczesnych godzinach rannych, ponieważ trujący gaz rzucony w rowy był skuteczniejszy w zimnym, bezwietrznym powietrzu.
