Podczas gdy historycy spierają się o dokładne daty Rewolucji Naukowej, większość zgadza się, że tradycyjna interpretacja tego okresu opierała się na wierze w rdzenną transformację kosmologii i astronomii. Te zmiany zaszły w fizyce, a niektórzy historycy twierdzą, że także nauki anatomii i fizjologii. Główną przyczyną tej zmiany było odkrycie przez Kopernika heliocentrycznego kosmosu w "De Revolutionibus".
Teoria kosmosu heliocentrycznego Kopernika wymagała dowodów i nowych rozwiązań. Odkryto nowe obserwacje astronomiczne z Tycho Brahe, a teoretyczne zmiany dotyczące ruchów planet były związane z nowymi teoriami Johannesa Keplera w dziedzinie fizyki związanymi z ruchem, torując drogę takim osobom, jak Galileo Galilei, Rene Descartes, Isaac Newton i Christiaan Huygens.
Implikacje rewolucji naukowej były ogromne, gdy Newtonian Synthesis argumentował za nieskończonym, ilościowym jednorodnym wszechświatem zamiast skończonego, zamkniętego, hierarchicznego, jakościowego wszechświata. Ta zmiana w istocie oznaczała, że wszystkie rzeczy były jednym. Jeden zestaw praw regulujących jeden rodzaj materii w jednym rodzaju przestrzeni. Te poglądy zakwestionowały również dominującą myśl teologiczną i zmieniły sposób, w jaki ludzie zrozumieli ich związek z "Bogiem, Naturą i Człowiekiem".
