Katalizatorem neolitycznej rewolucji był szereg zmian pogodowych na żyznym obszarze Bliskiego Wschodu. Rośliny jadalne i gra były obfite, zachęcając wcześniej koczowników do budowania osiedli. Kiedy zmieniła się pogoda, ci ludzie nauczyli się uprawiać rośliny i zwierzęta, aby zastąpić polowanie i zbieranie.
Najwcześniejsi ludzie, którzy osiedlili się w tym płodnym półksiężycu, nazywali się Natufianami. Ci ludzie polegali głównie na dzikich zbożach i stworzonych narzędziach do ich zbierania. W miarę, jak pogoda stawała się coraz suchsza, ziarno stawało się coraz rzadsze, a osoby najdalej od wody wracały do koczowniczego życia. Natufijczycy bliżej wody najpierw pielęgnowali i nawadniali dzikie ziarna, a później zbierały nasiona do siewu. Uprawa została rozszerzona o inne rośliny, takie jak ciecierzyca i soczewica, a Natufianie zaczęli oswoić zwierzęta na mięso, zamiast polegać na polowaniach.
Wraz ze wzrostem rolnictwa metody irygacyjne uległy poprawie, tworząc nadwyżki, które zachęcały większe społeczności i wymagały lepszego przechowywania. Wynalezienie ceramiki pozwoliło na dłuższe, bezpieczniejsze przechowywanie żywności i zmniejszenie psucia się. Zachęciło to większą populację i zwiększone zapotrzebowanie na żywność. Rolnicy dostosowali się do zwiększonych wymagań, opracowując nowe techniki, takie jak podnoszenie wody. Spichlerze zostały zbudowane do przechowywania nadmiaru zbóż i rozpoczęto handel z sąsiednimi społecznościami.
