Chwalebna rewolucja z 1688 r. była znacząca, ponieważ ustanowiła władzę brytyjskiego parlamentu nad monarchią. Rewolucja umocniła także pozycję Kościoła Anglikańskiego nad katolickimi interesami w Anglii.
W 1688 i 1689 r. angielski parlament i ludzie usunęli katolickiego króla Jakuba II i umieścili jego córkę Marię i jej męża Williama z Orange na tronie jako podwójnych monarchów. Król Jakub II był legalnym spadkobiercą angielskiego tronu, ale był wyznawcą katolickim o silnych powiązaniach z papieżem i królem Ludwikiem XIV we Francji.
James II rozczarował głównie anglikański parlament, wydając dekrety królewskie na poparcie katolików. Mimo to i rozwiązania króla przez parlament w 1687 r. Anglicy byli w stanie poradzić sobie z monarchą katolickim, o ile jego jedynym spadkobiercą była jego protestancka córka.
Jednak w 1688 r. Jakub II spłodził zdrowego syna, który mógł legalnie zostać Angielskim Księciem Koronnym i następcą tronu. Angielski peerage wykorzystał to wydarzenie, aby wzbudzić sprzeciw i skierować opinię publiczną przeciwko królowi. Hrabiny Danby'ego i Halifaxa, wraz z innymi brytyjskimi szlachtą i duchownymi, sięgnęli do Mary i Williama i zaprosili ich do przyjazdu do Anglii i zajęcia tronu.
William of Orange wylądował w Anglii 5 listopada 1688, a wsparcie Jamesa rozpuściło się wokół niego. Uciekł z kraju, a 13 lutego 1689 roku Wilhelm i Maria zajęli tron Anglii.
