Wielu ekspertów uważa, że upadek starożytnej cywilizacji Aryjczyków spowodowany jest zmianami środowiskowymi. Inna teoria sugeruje, że gwałtowny wzrost populacji Aryjczyków doprowadził do upadku.
Jednym z głównych czynników, które spowodowały upadek Aryjczyków, były zmiany środowiskowe. Zmiany te obejmowały zarówno rosnącą, jak i malejącą ilość opadów. Kiedy było więcej opadów, nastąpiło masowe powodzie, niszcząc systemy nawadniające i niszcząc budynki. Naród aryjski potępił rzeki, co zwiększyło powódź na niektórych obszarach, a w innych przerzuciło rzekę, utrzymując ważne wody powodziowe z niektórych miast i osiedli. Ten niedobór wody spowodował niedobór żywności, czyniąc miasta podatnymi na ataki z zewnątrz. Ludzie opuszczali miasta, by osiedlić się w bardziej żyznych regionach.
Te zmiany środowiskowe spowodowały także erozję gleby, która pogorszyła się z powodu wylesiania. Znacznie wcześniej żyzna ziemia zamieniła się w pustynie. Aryjczycy odrąbali lasy, aby mogli wykorzystać drzewa do materiałów budowlanych. Spowodowało to również utratę cennych zasobów naturalnych.
Cywilizacja aryjska kwitła między 2500 a 1700 rokiem pne. kiedy koczownicze hodowcy bydła wyemigrowały do doliny rzeki Indus. Cywilizacja zaczęła spadać około 1900 roku. Do 1700 roku p.n.e. większość aryjskich miast została opuszczona.
