W okresie kolonializmu w Ameryce świece łojowe wytwarzano przez stapianie tłuszczu, a następnie zanurzanie knotów w stopionym tłuszczu wewnątrz formy. Knoty następnie odsączono i powieszono do wyschnięcia. Proces zanurzania powtarzano aż do zakończenia świecy.
-
Rozpuścić tłuszcz
Najlepsze łojowe świece zostały zrobione z łoju z połowy owiec i połowy łoju wołowego. Tłuszcze pocięto na kawałki i zmieszano w brojlerach. Po łoju całkowicie skroplonym, został odtłuszczony z zanieczyszczeń. Łój przelewano przez sito do kadzi z kranem.
-
Zanurz knoty
Knoty zostały wykonane z przędzionej bawełny o grubości trzech lub czterech nici. Płynny łojot wlano do foremki o kształcie trójkąta, o spiczastym dnie około 10 cali szerokości u góry i bokach o długości około 15 cali. Forma została umieszczona na ławce z obręczą, aby złapać kapanie. Knoty były nawleczone na dwa patyki zwane brokatami. Broszki były utrzymywane równolegle do siebie, a knoty były zanurzane dwa lub trzy razy w łusce dla ich pierwszej warstwy.
-
Wyschnij knoty
Knoty zostały następnie spuszczone na formę, następnie pozostawiono do wyschnięcia, aż pierwsza warstwa stwardnieje. Świece pozostawiono do ochłodzenia.
-
Powtórz proces zanurzania
Knoty zostały zanurzone trzy razy dla drugiej warstwy. Następnie zostały osuszone i wysuszone. Operację powtarzano tyle razy, ile było to konieczne, aby świece miały żądaną grubość i wagę. Dna zostały wykończone, przepuszczając je przez rozgrzaną, płaską płytkę z mosiądzu, aby je spłaszczyć.
