Według Dictionary.com podstawą monokwasową jest zasada, która po rozpuszczeniu w wodzie wytwarza jeden jon wodorotlenowy lub OH- w cząsteczce. Innymi słowy, monokwasowa baza dzieli się na dwie główne składniki lub cząsteczki po reakcji z wodą. Jedną z cząsteczek jest zawsze jon wodorotlenkowy i w oparciu o definicję monokwasowej zasady obecny jest tylko jeden jon wodorotlenowy.
Według Purdue, ogólny termin "zasada" odnosi się do dowolnej substancji, która przekazuje parę niezwiązanych elektronów, aby uwolnić jon wodorotlenowy do roztworu. Mono pochodzi od greckiego słowa "monos", które oznacza pojedynczy lub samotny. Łącznie słowa "mono" i "zasada" oznaczają, że monokwasowa zasada oznacza "jedną zasadę" lub zasadę z pojedynczym jonem wodorotlenowym.
Wodorotlenek sodu lub NAOH to przykład monokwasowej zasady. Gdy wodorotlenek sodu reaguje z wodą, dysocjuje na sód i wodorotlenek. Równanie jest napisane w następujący sposób: NaOH (s)? Na + (aq) + OH- (aq). NAOH jest silną zasadą, ponieważ gdy jon wodorotlenowy jest uwalniany z wody, powoduje rozpryskiwanie się roztworu lub wrzenie. Niektóre monokwasowe zasady, takie jak wodorotlenek sodu, wywołują reakcję egzotermiczną lub generującą ciepło, gdy reagują z wodą. Wodorotlenek sodu, znany również jako ług, jest zasadą żrącą używaną do produkcji mydła.
