Cykl fosforu to sposób, w jaki związki fosforu pierwiastkowego, niezbędnego składnika odżywczego, są zawracane do środowiska. Rośliny pochłaniają związki fosforu z gleby i rozkładającą się materię organiczną, w tym zarówno materię roślinną i odchody zwierzęce, zwraca je do gleby. Fosfor jest ważną częścią ATP, waluty energetycznej wszystkich komórek i jest niezbędny dla wszystkich form życia.
Cykl fosforu nie jest doskonały. Występują straty, głównie poprzez działanie deszczu, które ostatecznie powoduje przemywanie fosforu do rzek i do morza. Na szczęście w stabilnym ekosystemie straty takie są minimalne, a inne procesy naturalne odnawiają podaż. W szczególności wietrzenie skał uwalnia nowe związki fosforu do środowiska. Fosfor jest głównym czynnikiem ograniczającym wzrost roślin i glonów. Tam, gdzie nie ma wystarczającej ilości fosforu, wzrost roślin jest zahamowany.
Ta utrata fosforu stanowi jeszcze większy problem w gospodarstwach rolnych, gdzie wiele elementów roślin przemieszcza się z dala od gleby, w której rosły, co uniemożliwia wystąpienie kluczowej części cyklu fosforu. W związku z tym rolnicy stosujący konwencjonalne metody uprawy muszą stosować nawozy w celu wzmocnienia ich gleby. Niektóre rodzaje drobnego rolnictwa wolniej znoszą jednak gleby i zwracają odpady zawierające fosfor do gleby.
