Etyka środowiskowa jest formą filozofii, która uwzględnia sposoby, w jakie ludzie wchodzą w interakcję ze swoim środowiskiem naturalnym oraz ze zwierzętami innymi niż ludzie. Obejmuje to moralne uwzględnienie ludzkiego podejścia do zasobów naturalnych.
Etyka jest gałęzią filozofii, która bierze pod uwagę wartości moralne, obowiązki i inne czynniki związane z zachowaniem i relacjami międzyludzkimi. Etyka środowiskowa stosuje ten styl rozważań filozoficznych do sposobu, w jaki ludzie wchodzą w interakcję z ziemią, zasobami naturalnymi i zwierzętami innymi niż ludzie, w tym zwierzętami domowymi, takimi jak krowy mleczne i dzikie zwierzęta, w tym wieloryby. Studiowanie etyki środowiskowej wymaga rozważenia moralności tego, jak ludzie istnieją w świecie. Dyscyplina ta została w dużej mierze rozwinięta pod koniec XX wieku.
