Homologia seryjna jest rozwinięciem specjalnych cech ze struktury, która występuje w każdej części ciała organizmu. Typowym przykładem homologii seryjnej jest wyspecjalizowana struktura kończyn stawonogów. Każda sekcja ciała stawonogów ma parę przydatków. Te wyrostki mogą rozwijać się w zarodku jako nogi, skrzydła lub macki.
Zdolność przystosowania całych zespołów kończyn do nowych wyzwań jest główną częścią sukcesu stawonogów. Od rodowej postaci podobnej do stonoga, owady rozwinęły sześć nóg, dwa lub cztery skrzydła, czułe anteny i złożone części ust.
Kręgowce wykazują również homologię seryjną, chociaż segmentacja kręgowców jest mniej wyraźna niż wśród stawonogów. Wielokrotne powtórzenie przekrojów kręgosłupa, każdy z jego kością, kompleksem nerwów i naczyniami krwionośnymi, jest dobrym przykładem tej segmentacji. Oddychające powietrzem kręgowce, znane jako czworonożne, mają cztery kończyny, dwie do sekcji, które czasami były modyfikowane w sposób unikalny dla gatunku.
Homologia seryjna działa na kilka sposobów na korzyść organizmów. To sprawia, że dodawanie lub usuwanie sekcji jest tak łatwe, jak jednopunktowa mutacja do genu kontrolera. Pozwala na opracowanie wyspecjalizowanych struktur w ciele, a nawet zapewnia dwustronną symetrię, ponieważ pojedyncze przesunięcie genetyczne wpływa jednocześnie na obie strony sekcji.
