Idealną mechaniczną zaletą jest wymuszenie siły prostej maszyny w hipotetycznym braku tarcia i deformacji. Formuła idealnej mechanicznej przewagi zakłada idealną sztywność i twardość elementu oraz brak tarcia.
Formuły uwzględniają tylko fizyczne wymiary prostego komputera. Określają górny limit wydajności, jaki może osiągnąć urządzenie. Założenia idealnej maszyny mającej idealną przewagę mechaniczną są sprzeczne z drugą zasadą termodynamiki, co oznacza, że procesom wymiany energii musi towarzyszyć utrata pewnej energii w postaci rozproszonego ciepła. Moc wchodząca w taką maszynę równa się mocy wychodzącej z maszyny, dla wydajności 100 procent.
Ta stała moc jest równa iloczynowi siły przyłożonej do maszyny i prędkości ruchu elementu maszyny. Idealna przewaga mechaniczna jest obliczana jako stosunek siły wejściowej maszyny do siły wyjściowej maszyny. Ten stosunek jest równy odwrotności stosunku prędkości wejściowej do prędkości wyjściowej. Współczynnik szybkości maszyny można obliczyć na podstawie jej fizycznych wymiarów, takich jak rozmiar i liczba zębów narzędzia.
