Indukcja elektromagnetyczna to zjawisko polegające na użyciu magnesu do wytworzenia lub indukowania pola magnetycznego w przewodniku, podczas gdy jednocześnie przemieszczają się w nim wolne elektrony. Powoduje to przepływ prądu oraz powstanie i zapadanie się pole magnetyczne wokół przewodnika, który jest przeciwną polaryzacją do magnesu, z którego został wywołany.
Indukcja elektromagnetyczna wykorzystuje właściwości chemiczne niektórych materiałów znanych jako przewodniki. Przewodniki mają swobodne elektrony, które są elektronami luźno związanymi z zewnętrzną powłoką atomów gospodarza. Te elektrony, gdy są wypierane, przepływają przez przewodnik, co skutkuje prądem elektrycznym. Podczas gdy indukowany prąd jest ważny i niezwykle użyteczny sam w sobie, indukcja elektromagnetyczna ma również wiele innych zastosowań.
Indukcja jest używana w wielu formach i aplikacjach, od chipów komputerowych po dzwonki do drzwi. Indukowane pole magnetyczne służy do zamykania obwodów, takich jak przekaźniki, i jest również wykorzystywane do pomiaru czasu. Długość czasu, w którym dane pole elektromagnetyczne ma wzrosnąć i obniżyć siłę, jest łatwo przewidziana, co czyni go bardzo powszechnym narzędziem pomiaru czasu w szerokim zakresie elementów elektronicznych. Indukcja elektromagnetyczna jest wytwarzana albo przez przesuwanie magnesu przez cewkę drutu na podłożu, albo przez przesuwanie cewek z drutu za pomocą nieruchomych magnesów. Ta ostatnia konstrukcja jest znacznie bardziej praktyczna i bardziej powszechna, ponieważ przewodniki są zwykle łatwiejsze do manipulowania i łatwiejsze do poruszania niż potężne, ciężkie magnesy.
