W pierwszym akcie Williama Shakespeare'a "Juliusz Cezar" Rzymianie świętują święto Lupercalii. Święto, które obchodzono między 13 a 15 lutego, wzięło swoją nazwę od wilczycy, czyli "lupa", która wzbudziła Romulusa i Remusa, założycieli Rzymu.
Sztuka rozpoczyna się od mieszkańców świętujących Lupercalię, ozdabiając posągi Cezara girlandami. Scena przenosi się do samego Cezara, który przygotowuje się do formalności związanych z obchodami święta. Przypomina swoją żonę, Calpurnię, aby stała blisko Luperci, świętych biegaczy, których dotyk niesie błogosławieństwo płodności. Później msze rzymskie kibicują podczas uroczystości, ponieważ Juliusz Cezar odrzuca koronę, którą oferuje mu Marek Antoniusz. Słysząc to, konspiratorzy zaczynają wykluwać się z planów zabicia Cezara.
