Minikrzemianowe minerały są minerałami, które nie zawierają krzemu ani tlenu jako struktury tetraedrycznej. Mają bardzo różne podstawy i właściwości fizyczne. Mają również nieograniczony zakres kształtów, rozmiarów i kolorów, i są wyświetlane przez dobrze uformowane kryształy.
Główną podstawową grupę minerałów niemikrzemowych nazywa się pierwiastkami natywnymi; elementy te mają wzór chemiczny składający się tylko z jednego elementu. Ta grupa minerałów obejmuje złoto, srebro, miedź i siarkę. Inne niemikrzemowe grupy mineralne, skategoryzowane zgodnie z ich anionową chemią, to węglany, halogenki, siarczany, siarczki i tlenki. Każda grupa ma zróżnicowaną chemię i wykazuje różne fizyczne cechy.
Węglany są znane jako minerały tworzące skały, podczas gdy pozostałe grupy są często minerałami rudnymi. Kalcyt i dolomit to dwa najważniejsze węglany. Piryt jest jedynym siarczkiem występującym powszechnie w skałach. Siarczki są znaczącymi minerałami gospodarczymi, które stanowią główne źródło pierwiastków takich jak cynk, rtęć, nikiel, ołów, molibden, miedź i arsen.
Minikrzemianowe minerały stanowią mniej niż 10 procent skorupy ziemskiej. Węgiel znajduje się w postaci diamentu i grafitu. Węglany, siarczki i tlenki są najczęstszymi nie-krzemianami. Kilka pierwiastków istnieje w czystej postaci, takich jak złoto, srebro, ołów, arsen, miedź, tellur i bizmut. Wiele nie-krzemianów uważa się za ważne z ekonomicznego punktu widzenia, zwłaszcza te, które obejmują cenne metale. Niektóre nie-krzemiany są cenione jako klejnoty ze względu na ich piękno, kolor i twardość.
