Ogrzewanie do stałej masy jest grawimetryczną techniką chemii analitycznej stosowaną do określenia masy wynitego produktu w stosunku do masy początkowej nieprzereagowanego materiału. Technika ta wymaga wytworzenia lotnego gazu, takiego jak w miarę jak dwutlenek węgla wydzielał się z rozkładu termicznego węglanu wapnia.
Masy reagentów i produktów muszą być proporcjonalne i powtarzalne, aby technika mogła dostarczyć istotnych informacji. Tworzenie produktów musi być nieodwracalne, a produkty, które pozostają po ogrzaniu do stałej masy muszą być stabilne termicznie. Znajomość dopływu ciepła do reagentów i czasu potrzebnego do stałej masy umożliwia kalorymetryczne określenie entalpii reakcji.
Ogrzewanie do stałej masy może być również techniką suszenia stosowaną do odwodnienia związku chemicznego, takiego jak tlenek żelaza. Rozkład termiczny węglanu metalu na tlenek metalu i dwutlenek węgla może być również użyty do pozyskania tego tlenku metalu.
Wydajność materiału po stałym ogrzewaniu masowym może również dostarczyć informacji o czystości oryginalnych reagentów. Zbyt duża lub zbyt mała masa może wskazywać, odpowiednio, zanieczyszczenia, które zostały lub zostały odparowane podczas procesu ogrzewania.
Ogrzewanie do stałej masy wymaga wyspecjalizowanej, czułej równowagi, która nieprzerwanie pobiera masę reagentów i produktów. Ta równowaga analityczna może również zawierać wbudowane elementy grzewcze i mieszające, aby ułatwić proces ogrzewania.
