Ślimak jest ośrodkiem słuchowym ucha wewnętrznego, wypełnionym płynem narządem, który tłumaczy wibracje dźwięku słuchowego na impulsy, które mózg może zrozumieć. Dzieje się to na organach Cortiego, struktura składa się z maleńkich włosów w całym ślimaku, które wibrują i wysyłają sygnały elektryczne przez system nerwowy.
Kiedy fale dźwiękowe dostaną się do ucha, napotykają błonę bębenkową. Wibracje przenoszą energię na błonę bębenkową, która wibruje w odpowiedzi. Ruch jest tłumaczony przez serię małych kości wewnątrz ucha do ślimaka. Ponieważ błona bębenkowa jest znacznie większa niż ten narząd, wibracje są mocniejsze, pozwalając im przejść przez płyn wewnątrz ośrodka słuchowego. Fale te wprawiają ruchy organów Cortiego w ruch, a impulsy, które wywołują, docierają do centrum słuchowego mózgu.
Szumy uszne występują, gdy włosy na organach Cortiego ustawiają rodzaj pętli sprzężenia zwrotnego. Gdy hałas jest bardzo słaby, włosy te czasami wzmacniają hałas z powodu wibracji, aby poprawić słuch. Czasami powoduje to, że wszystkie włosy zaczynają wibrować, tworząc wrażenie dzwonienia. W normalnych warunkach mózg jest w stanie wyłączyć ten proces po 10 lub 15 sekundach, ale w przewlekłym szumie w uszach może stać się powtarzającym się problemem.
