Cezar uznaje ambitną naturę Kasjusza i niebezpieczeństwo, które potencjalnie reprezentuje. Cezar przyznaje, że Cassius jest wyjątkowo spostrzegawczy i uważny, wykorzystując swoje umiejętności do manipulowania ludźmi wokół niego. Jednakże Cezar nie bierze pod uwagę swojej własnej śmiertelności i nie docenia głębi złości Kasjusza, prowadząc ostatecznie do jego zamachu, zgodnie z planem Cassiusa.
Analiza natury Kasjusza przez Cezara jest dokładna i uzasadniona, ale Mark Antony przeciwstawia się jego osądowi, oświadczając Kasiusa "szlachetnym Rzymianinem i dobrze mu dane", dając widzom wgląd w ogólną opinię Kasjusza.
Początkowo najgorsze cechy Cassiusa są powiększone, a on wydaje się całkowicie pozbawiony skrupułów, wprost okłamując Brutusa, aby przekonał go, by przyłączył się do spisku zamachowego. Nie sprzeciwia się również przekupstwu, sprzedaży prowizji lub podniesieniu podatków w celu generowania dochodu, co oznacza, że jest on co najmniej lekko skorumpowany. Jest on jednak również scharakteryzowany jako nietolerancyjny wobec tyranii jakiegokolwiek rodzaju, co sugeruje, że jego nienawiść do Cezara napędza więcej niż jego osobiste ambicje. Jest także bardzo emocjonalny, ale nie jest nadużywaniem emocji jako potężnego narzędzia retorycznego. Pod koniec gry przychodzi, by docenić przyjaźń Brutusa i nie chce go włączyć, zabijając się, gdy wierzy, że armia Brutusa została pokonana.
