Kondensator sferyczny składa się z dwóch pustych, koncentrycznych kul przeciwnie naładowanych elektrod z izolatorem pomiędzy nimi. Fizycy uważają Ziemię za ogromny kondensator sferyczny otoczony jonosferą, z naładowaną atmosferą, która wyładowuje elektryczność na powierzchnię planety w postaci błyskawicy.
Używanie planety jako przykładu, wewnętrzna kula jest naładowana ujemnie podczas dobrej pogody, podczas gdy powietrze między podłożem a jonosferą jest naładowane dodatnio. Pole elektryczne pomiędzy kulami powstaje bliżej powierzchni kuli wewnętrznej. Planetarnym izolatorem jest powietrze. Błyskawica to jedna z metod, dzięki której możliwe jest przezwyciężenie zdolności izolacyjnych powietrza w celu ustabilizowania atmosfery. Naukowcy obliczyli, w normalnych warunkach, że całkowity ładunek Ziemi rozproszyłby się w ciągu 10 minut, gdyby nie procesy atmosferyczne wytwarzające prądy w powietrzu.
Ilość kapacytancji lub energii, która może być zmagazynowana, w sferycznym kondensatorze zależy od promienia każdej sfery w kondensatorze, im większa odległość między dwiema kulami, tym więcej energii może zgromadzić. Medium lub izolator pomiędzy sferami wpływa również na przepływ energii między sferami, a tym samym wpływa również na pojemność.
