Najwcześniejszym kompasem, pochodzącym z chińskiej dynastii Han, był aparat o kształcie łyżki zrobiony z magnetytu. Te kompasy były raczej narzędziem wróżb, niż narzędziem nawigacyjnym.
Wczesne chińskie kompasy były wykonane z rudy zwanej magnetytem. Magnetyt to naturalny tlenek żelaza i najbardziej naturalnie magnetyczny minerał na naszej planecie. Magnetyczne kawałki magnetytu nazywane są lodestone i były używane w kompasach od czasów starożytnych.
Bardzo wczesny kompas z ery dynastii Han w Chinach używa magnetytu w kształcie dużej łyżki i umieszczonego na mosiężnym talerzu zwanym niebiańską płytą. Talerz ten został wygrawerowany ośmioma trygramami I-Ching, systemem wróżb, podobnym do geomancji. Geomancja jest wykorzystaniem elementów ziemi w wróżbiarstwie lub podejmowaniu decyzji. Na płycie nieba wygrawerowano również 24 kierunki, oparte na konstelacjach i 28 księżycowych rezydencji. Te skomplikowane kompasy pomagały wróżbom w określeniu odpowiedniego czasu i miejsca na ważne wydarzenia, takie jak pochówki lub ceremonie.
Uznano również czysto praktyczne, świeckie zastosowania tych wczesnych kompasów. Kolekcjonerzy jade czasem używali kompasu, aby nie zgubić się w podróżach.
Ideą tych pierwszych kompasów było osiągnięcie harmonii pomiędzy działaniami, zdarzeniami i środowiskiem. Zasady tej harmonii są nadal używane dzisiaj, nawet w świecie zachodnim. Współczesne feng shui wykorzystuje wiele tych samych pomysłów, które są oparte na użyciu kamienia i nieba.
