Tarcie to opór, jaki napotyka jedna powierzchnia, gdy przemieszcza się nad inną. Jest to produkt podstawowych sił elektromagnetycznych, występujący zarówno w substancjach stałych, jak i płynnych. Istnieją trzy podstawowe prawa, które określają siłę tarcia ślizgowego. Wszystkie formy tarcia przekształcają energię kinetyczną w ciepło.
Tarcie to siła oporu między powierzchniami. Występuje tarcie między różnymi rodzajami powierzchni. Suche tarcie jest bocznym tarciem między dwoma stałymi powierzchniami stykającymi się. Jest on podzielony na tarcie statyczne, które jest tarciem między nieruchome powierzchnie, tarcie kinetyczne lub tarcie między ruchomymi powierzchniami.
Tarcie płynu to tarcie między lepkimi materiałami poruszającymi się względem siebie. Tarcie wewnętrzne jest siłą oporu pomiędzy elementami, które tworzą stały materiał, podczas gdy ulega on odkształceniu.
Tarcie wytwarza ciepło z energii kinetycznej. Jest to widoczne, gdy człowiek robi ogień przez pocieranie dwóch patyków drewna razem. Tarcie wytwarza również ciepło w cieczach kinetycznych, tak jak w przypadku, gdy osoba przechowuje lepki płyn.
Prawa suchego tarcia, odkryte między XV a XVIII wiekiem, służą do określenia siły tarcia w systemie. Pierwsze prawo Amontona mówi, że tarcie jest wprost proporcjonalne do obciążenia użytego. Drugie prawo Amontona stwierdza, że siła tarcia jest niezależna od obszaru kontaktu. Prawo tarcia Coulomba zakłada, że tarcie kinetyczne jest niezależne od prędkości ślizgowej.
