Tarcie płynu jest oporem ruchu obiektu przez ciecz lub gaz. Gdy ruch występuje w cieczy, określa się go jako opór lepkości. Odporność na przedmiot poruszający się w gazie, takim jak powietrze, określana jest jako tarcie powietrza.
Koncepcje tarcia płynnego różnią się w zależności od tego, czy ruch odbywa się w cieczy czy w gazie. Jedną z rzeczy, którą dzielą oba media, jest to, że opór wobec ruchu przyczynia się do osiągnięcia przez obiekt prędkości końcowej. Dzieje się tak, gdy opór z gazu lub płynu jest równy ciężarowi przedmiotu i pozostaje stały do momentu wprowadzenia innej siły.
W przypadku ruchu w cieczy opór lepkości wywołany siłą oporu jest proporcjonalny do prędkości obiektu przy niskich prędkościach. Ta siła oporu jest oparta na geometrii obiektu i lepkości cieczy, która może zmieniać się w zależności od płynów. Dla ruchu w powietrzu tarcie przy niskich prędkościach jest proporcjonalne do prędkości. Przy większych prędkościach siła oporu zależy od pola przekroju obiektu, gęstości obiektu i współczynnika oporu. Ta siła oporu ma wartość ujemną, ponieważ opór jest zawsze przeciwny do kierunku prędkości.
