Głównymi przyczynami tarcia są chropowatość powierzchni, efekt orki i przyczepność molekularna. Chropowatość powierzchni występuje, gdy występuje poważne ścieranie z powodu chropowatości materiałów stykających się. Efekt orki obejmuje deformacje obiektów, które powodują opór ruchu, gdy materiały są stosunkowo miękkie.
Adhezja odnosi się do siły molekularnej, która wynika z bliskiego kontaktu dwóch materiałów. Aby przesuwać obiekty względem siebie, ważne jest, aby zerwać wiązania klejowe między nimi. Zgodnie z najnowszymi badaniami naukowymi tarcie następuje z powodu sił przyczepności pomiędzy materiałami. Ultra-gładkie i lepkie materiały należą do kategorii przyczepności molekularnej.
Istnieją różne stopnie chropowatości powierzchni w materiałach pełnych. Nawet gładka powierzchnia ma małe nierówności, które kolidują z ruchem ślizgowym. Gdy powierzchnie dwóch twardych, twardych materiałów są bardzo szorstkie, występuje tarcie z powodu ścierania, które zdarza się, gdy dwa obiekty przesuwają się względem siebie.
Odkształcenia są kolejną przyczyną tarcia. Deformacje powstają, gdy miękkie materiały odkształcają się pod naciskiem i prowadzą do zwiększenia odporności na ruch. Na przykład, gdy osoba stoi na dywanie, tonie nieznacznie, powodując opór, gdy ściąga stopy po powierzchni dywanika. Wytwarzana jest siła oporu, a tarcie następuje, gdy odkształcenie staje się duże.
