Ustawa o rekultywacji w Newlands to amerykańska ustawa federalna wydana w 1902 r., która zapewniała finansowanie irygacji dla pierwszych 13 stanów, a następnie dodatkowe stany ze znaczącymi obszarami suchych gruntów. Ustawa została sfinansowana ze sprzedaży półpustynna ziemia publiczna przez rząd federalny.
Ustawa o rekultywacji w Newlands przekształciła Zachód w spichlerz Ameryki, zamieniając bezużyteczną ziemię w obfite terytorium. Produkcja warzyw, owoców i orzechów wzrosła w szybkim tempie po wdrożeniu projektów ustawy.
Obszary zaopatrzone w nawadnianie obejmują:
- Salt River, Ariz .: 182 000 akrów
- Truckee-Carson, Nev .: 206 000 akrów
- Belle Fourche, S.D .: 100 000 akrów
- Umatilla, Ore .: 3600 akrów
Napisane i zaproponowane przez Przedstawiciela Francisa G. Newlanda z Nevady, Ustawa o rekultywacji w Newlands miała na celu pobudzenie wzrostu, ekspansję na Zachód i narodową siłę rolniczą. Został znacznie zmieniony w 1939 r., Aby dać amerykańskiemu Departamentowi Spraw Wewnętrznych większą kontrolę nad umowami spłaty, mając na celu utworzenie odnawialnego funduszu, który kupiłby nowe grunty do nawadniania, ponieważ sprzedano nawodnione grunty. W 1982 r. Został ponownie zmieniony w celu zmiany struktur, w których grunt może kwalifikować się do programu.
Biuro Rekultywacji prowadzi ponad 50 elektrowni wodnych na Zachodzie, wytwarzając rocznie 40 miliardów kilowatogodzin energii elektrycznej. Te zapory zasilają niemal wszystkie główne ośrodki ludności Zachodu mocą.
