Głównym powodem, dla którego Rosja wyszła z I wojny światowej, było skuteczne przejęcie rosyjskiego rządu w 1917 r. przez bolszewików w rewolucji rosyjskiej, która jest również znana jako rewolucja październikowa. Bolszewicy nie poparli wysiłek wojenny przeciwko Niemcom i ich sojusznikom i podobnie, jak większość ludności, chciał położyć kres rosnącej liczbie ofiar śmiertelnych, deprywacji ekonomicznej i brakom żywności, które wojna przyniosła krajowi. Władimir Lenin, przywódca bolszewików, który przejął kontrolę nad nowym rządem po rewolucji, postrzegał wojnę jako walkę o władzę między imperialistycznymi narodami i starał się skierować wysiłki i zasoby Rosji na budowanie nowego socjalistycznego państwa, które właśnie utworzył.
Przed rewolucją październikową Rosja poniosła już ofiary wojenne, które osiągnęły prawie 5 000 000 zabitych, zaginionych lub wziętych do niewoli. Rosły klęski militarne, morale było niskie, a żołnierze zaczęli buntować się. Pod koniec drugiego roku konfliktu rosyjska gospodarka zbliżała się do upadku w wyniku rosnących wymagań wojny. Niedobory żywności w połączeniu z alarmującą stopą inflacji wywołały strajki, masowe protesty i zamieszki w miesiącach poprzedzających przejęcie władzy przez bolszewików. W marcu 1918 roku, w roku następującym po Rewolucji Październikowej, nowy rząd bolszewicki i Niemcy podpisały traktat brzeski, który oficjalnie zakończył udział Rosji w I wojnie światowej.
