Prawo okresowe, zwane również prawem Mendelejewa, jest pojęciem, że właściwości chemiczne i fizyczne pierwiastków są oparte na masie atomowej pierwiastka, gdy są uporządkowane poprzez zwiększenie okresowej liczby atomowej. Opracowano prawo okresowe w 1869 roku, gdy Dimitri Mendelejew i Lothar Meyer opracowali samodzielnie układ okresowy i zauważyli podobieństwa w elementach o porównywalnych masach atomowych. Obaj panowie uporządkowali elementy według swoich mas i zauważyli, że pewne właściwości powtarzają się okresowo.
Mendelejew zorganizował swój układ okresowy, wymieniając elementy o podobnych właściwościach na kolumny zwane grupami. Pozostawił puste miejsca na elementy, które jeszcze nie zostały odkryte, takie jak skand, gal, technet i german. Gwałtowne gazy zostały również pozostawione poza stołem Mendelejewa, ponieważ nie zostały jeszcze odkryte. Meyer również uporządkował swój wykres według masy atomowej, ale opierał swoje okresowe prawo na molowej objętości pierwiastków, która jest masą atomową podzieloną przez gęstość. Tablica Mendelejewa jest jednak nadal godna uwagi ze względu na dokładność mas atomowych pierwiastków.
Mendelejew uważał, że masa atomowa była niedokładna, co było głównym powodem, dla którego nie organizował on swojego układu okresowego przez zwiększenie masy atomowej. W 1913 r. Henry Moseley wysunął hipotezę, że właściwości pierwiastków były oparte na ładunku jądrowym, a nie na masie jądrowej. Przebiegł prześwietlenie żywiołów i użył następującej formuły, aby potwierdzić swoje podejrzenia: V = A (Z-b) 2.
(V jest równe częstotliwości promieniowania X. Z jest liczbą atomową, a A i b są stałymi). Po swoim eksperymencie Moseley dokonał rewizji prawa okresowego, aby stwierdzić: "Podobne właściwości powtarzają się okresowo, gdy elementy są ułożone zgodnie do zwiększenia liczby atomowej. "
