Żywienie sieciowane jest formą żyłkowania liści składającą się z żył ułożonych w deseń przypominający sieć. Żyły rozgałęziają się z głównych żył i dzielą się na mniejsze odnogi żyłek, które następnie łączą się, tworząc sieć złożona. Żywienie pulsacyjne występuje w liściach prawie wszystkich roślin okrytonasiennych dwuliściennych.
Przykładami roślin o żyłce sieciowanej są klon, dąb, hibiskus, redgram i róża. Żywienie siatkowe jest również znane jako żylaki siatkowe i jest dalej klasyfikowane jako żywienie pierzaste i palmate. Żwir pierzasty jest tak samo znany jak unicostate venation, podczas gdy żylak dłoni jest również znany jako żywienie wielokostkowe.
W pierzastym żyleniu żyły rozciągają się, przekraczając nerwy aż do obwodu, jak to widać w jabłkach, mango, peepul, guawa, wiśniach i brzoskwiniach. Wieńcowe żyłkowanie zazwyczaj wykazuje jedną żyłę bardziej wybitnie niż inne, i składa się z żył, które biegną od podstawy blaszki liściowej do jej wierzchołka w centralnym podłużnym układzie. Niezwykłą żyłą jest żyłka liścia. Tworzy żyły, które biegną w kierunku krawędzi liścia.
W przypadku żylaków dłoni, główne żyły odrywają się od ogonków jak łopatek wentylatora blisko końca skrzydełek liści. Widać to w winogronach, klonie i innych roślinach złożonych z dwóch liści nasiennych. Wieńcowanie dłoniowe ma jedną lub więcej widocznych żył, które emanują z podnóża blaszki liściowej. Kiedy żyły zbliżają się do granicy, żywienie nazywa się zbieżnym wielokostatem, jak widać w zizyphus. Kiedy rozchodzą się żyły, są one określane jako rozbieżne, podobnie jak w przypadku bawełny.
