Przed kontaktem z Europejczykami na początku XVI w. plemię Indian rdzennych plemion używało przede wszystkim broni, takich jak włócznie, siekiery, kije, łuki i strzały do polowania na gry i prowadzenia wojen między plemionami. Wykorzystali także dmuchawki i rzutki, aby polować na ptaki.
Broń seminolowa została zbudowana z materiałów pozyskiwanych lokalnie. Rączki pałek, siekier i włóczni oraz końce łuków, strzały strzał i rurki z bronią palną składały się najprawdopodobniej z drewna. Czubki włóczni i strzały zrobione były z grotów krzemiennych, kości lub trzciny, podczas gdy klubom wojennym często nabijano zęby rekina. Strzałki Blowgun były glinianymi peletkami lub ukształtowanymi paskami drewna.
Po kontakcie z Hiszpanami na początku 1500 roku Seminoles zostały wprowadzone do europejskiej broni palnej i materiałów, takich jak stal i żelazo. Te ostatnie przydały się do ulepszenia konstrukcji osi, włóczni i punktów strzałowych, ale zostały na ogół zastąpione przez pistolety nabyte od osadników i odkrywców.
Seminole, rdzenne plemię amerykańskie, które żyło we współczesnej Florydzie w czasie kontaktu z Europą, prawdopodobnie pierwotnie uformowało się jako odłamowa grupa plemion Creek w południowo-wschodnich Stanach Zjednoczonych. Ich język i wiele zwyczajów plemiennych związane są z potokiem. Grupa w dużej mierze żyła w swojej ojczyźnie w XIX wieku, pomimo znacznej presji ze strony rządu USA na przeprowadzkę. Jednak w XIX wieku toczyły się trzy wojny, próbując wykorzenić plemię z Florydy, powodując przeniesienie znaczących liczb do Oklahomy.
