Edykt mediolański uważany jest za wpływowy czynnik upadku Cesarstwa Rzymskiego. Wielu twierdziło, że powstanie wiary chrześcijańskiej, która była bezpośrednim skutkiem edyktu mediolańskiego, przyczyniło się do upadku Rzymu. Cesarze rzymscy Konstanty I i Licyniusz utworzyli edykt w Mediolanie w lutym 313 r.
Edykt w Mediolanie był głoszeniem, które na trwałe ustanowiło tolerancję religijną w Imperium Rzymskim. Ten edykt pozwolił chrześcijanom w szczególności na swobodne oddawanie czci wybranemu bóstwowi i zapewniał im prawo do zachowania własności i organizowania kościołów.
Chrześcijaństwo ostatecznie stało się religią państwową Cesarstwa Rzymskiego w 380. Podczas gdy dawna politeistyczna religia rzymska postrzegała cesarza jako mający boski status, nowa chrześcijańska religia przeniosła religijne skupienie z stanu do pojedynczego bóstwa. Dodanie papieży i starszych kościelnych do roli w polityce Rzymu może sprawić, że scena polityczna będzie bardziej złożona.
Wielu uczonych uważa edykt mediolański za jeden z wielu czynników przyczyniających się do upadku Cesarstwa Rzymskiego. Jest prawdopodobne, że czynniki ekonomiczne, wojskowe i administracyjne również odegrały znaczącą rolę w upadku Imperium.
