Starożytni Chińczycy wymieniają towary luksusowe, takie jak jedwab, porcelana, przyprawy, tkaniny, zwierzęta i egzotyczne owoce, wzdłuż Jedwabnego Szlaku. Jak sama nazwa wskazuje, jedwab był głównym dobrem eksportowanym wzdłuż jedwabiu Droga, ale wielbłądy z Azji Środkowej również były cenione ze względu na ich zdolność do znoszenia suchych i trudnych warunków na drodze.
Dynastia Han, która trwała od 206 r. do 220 rne, znacznie rozszerzyła i promowała handel jedwabami, choć istniała przed ich panowaniem. Jednak handel wzdłuż Jedwabnego Szlaku osiągnął szczyt pod dynastią Yuan, a Mongołowie kontrolowali szlak handlowy i pozwalali chińskim kupcom na bezpieczne przejście.
Jedwabny szlak ma ponad 4000 mil długości i składa się z wielu tras o różnym bezpieczeństwie i długości. Niewielu kupców podróżowało po całej długości Jedwabnego Szlaku, zamiast tego handlowało po drodze w różnych miastach i punktach handlowych.
Jedwabny szlak wprowadził wyroby wełniane do starożytnych Chin, które w tamtym czasie nie były obce w obróbce wełny i lnu oraz tkaniu. Dywany, tkaniny i dywany stały się cennymi dobrami luksusowymi. Handel wprowadził także kilka roślin uprawnych nie pochodzących z Chin, takich jak winogrona, cebule, ogórki itp. Oprócz towarów, Jedwabny Szlak ma również przyczynić się do rozprzestrzeniania się dżumy dymieniczej z Europy.
