T.J. Marshallowi przypisuje się udoskonalenie projektu gaśnicy, opatentowanym 26 marca 1872 r. Wymyślił system, w którym woda jest pompowana przez rury w budynkach do poszczególnych głowic zraszaczy. System można aktywować, ręcznie obracając zawór w budynku.
System zraszania przeciwpożarowego firmy Marshall jest stosowany w Stanach Zjednoczonych od 1874 roku. Był on powszechnie stosowany w dużych fabrykach jako skuteczny środek do wydawania dużych i potencjalnie katastrofalnych pożarów. Obecnie systemy zraszaczy są wymagane przez kod w Stanach Zjednoczonych w budynkach wyższych niż 75 stóp.
Systemy są ogólnie polecane za względnie niewielką ilość szkód powodowanych przez wodę, które powodują; są one o wiele bardziej skuteczne niż węże pożarnicze przy odzyskiwaniu mienia. Aktywacja tego rodzaju systemu może nastąpić w zaledwie cztery sekundy. Systemy te mogą skutecznie kontrolować pożar, zanim straż pożarna będzie mogła przybyć, powodując znacznie mniejsze i łatwiejsze do opanowania pożary. W niektórych systemach czujniki ciepła określają, które tryskacze uruchamiają się, co skutkuje znacznie dokładniejszym dostarczaniem wody i ogólnie mniejszą ilością uszkodzeń wody. Zasadniczo systemy rozpylają wodę z dysz zamontowanych w suficie budynków, ale niektóre rozładowują połączenie wody i pianki o zmniejszonej palności.
