Główną formą rozrywki dla Majów była gra w piłkę toczona na specjalnych boiskach zbudowanych w kształcie litery "I". Dwie drużyny przeciwstawiły się sobie nawzajem próbując dostać gumową piłkę przez kamienne obręcze dołączone do boków sądów lub na przeciwległych krańcach boiska. Cała społeczność zaangażowała się jako gracze, widzowie, sponsorzy i gracze, a kapłani odprawiali ceremonie przed i po.
W wielu stanowisk archeologicznych Majów odkryto sądy kulkowe składające się z długich wąskich uliczek ze ścianami bocznymi. Kula została wykonana z twardej gumy i różniła się rozmiarem. Zwykle gracze nie mogli uderzać piłki rękami, stopami lub głową, ale tylko z biodrami. Ponieważ sport może być niezwykle agresywny i niebezpieczny, gracze nosili hełmy i ochronne pokrowce ze skóry na wyściółki na ramionach, klatkach piersiowych i kolanach. Oni również nosili jarzma ze skóry lub drewna wokół bioder.
Gry były czasami rozgrywane pomiędzy rywalizującymi społecznościami i miastami jako sposób rozstrzygania sporów bez działań wojennych. Zwycięzcy byli pewni prestiżu i bogactwa. Przegrani byli nie tylko poniżani, ale czasami dokonywani rytualnie. Czasami przegrywająca drużyna byłaby oszczędzona, ale jej kapitan byłby ścięty. Pomimo brutalnych aspektów rozgrywki i konsekwencji porażki, gry były przyczyną powszechnej celebracji i ucztowania dla większości społeczności.
