W sztuce Williama Shakespeare'a "Juliusz Cezar" postacie Oktawiusza i Antoniusza w piątym akcie argumentują, jak zaatakują armie Brutusa i Kasjusza. Antoniusz jest bardziej doświadczonym żołnierzem, zamawiającym Octaviusa atakować od lewej, ale Octavius odmawia, wierząc, że powinien dowodzić ważniejszą jednostką i atakować z prawej strony.
Oktawiusz mówi Antony'emu, że to on powinien atakować z lewej strony. Antoniusz jest rozdrażniony, prosząc Oktawiusza, dlaczego nagle kwestionuje jego autorytet, ale Oktawian jest zdecydowany w swoich przekonaniach.
Ta argumentacja poprzedza spotkanie przywódców wojsk, w którym wymieniają obelgi przed zderzeniem się w bitwie. Bitwa jest kluczową sceną w "Juliuszu Cezarze", w której pokonuje się siły Brutusa i Kasjusza, zmuszając przywódców do popełnienia samobójstwa z obawy przed uwięzieniem w wojnie.
Ośmiornica Oktawiana wobec Antoniego jest ważnym momentem w sztuce, w której Oktawiusz pokazuje swoją rolę następcy Cezara. Odmawia przyjęcia poleceń Antoniusza, zapewniając jego nowo odkryte poczucie władzy. Wkrótce Antoni zauważa tę zmianę postawy Oktawiusza i zaczyna zwracać się do Oktawiusza jako Cezara. Jest to także kolejny ważny moment w sztuce, w której imię Cezara nie oznacza już imienia jednego człowieka, ale tytuł przywództwa.
