Chociaż ogólnie uważa się, że można bezpiecznie podawać TUMS u psów, ten lek nie jest idealnym lekarstwem na rozstrój żołądka psa. Mimo że umiarkowana dawka aktywnego składnika w TUMS jest mało prawdopodobna jakiekolwiek poważne negatywne skutki u psa, jest również mało prawdopodobne, aby zapewnić jakąkolwiek ulgę ze względu na sposób, w jaki psy trawią pokarm.
Aktywnym składnikiem TUMS i wielu innych środków zobojętniających kwas jest związek chemiczny nazywany węglanem wapnia. Węglan wapnia jest nie tylko lekiem, występuje także w naturze jako jedna z głównych substancji tworzących wapień.
Węglan wapnia leczy rozstrój żołądka ze względu na jego wpływ na kwas żołądkowy. Węglan wapnia jest substancją podstawową. Oznacza to, że ma wysokie pH, które jest przeciwieństwem kwasu żołądkowego, substancji o bardzo niskim pH. Kiedy osoba lub zwierzę otrzymuje węglan wapnia, zaczyna działać neutralizując kwas żołądkowy. Dzieje się tak ze względu na reakcję chemiczną zachodzącą pomiędzy węglanem wapnia i kwasem chlorowodorowym, głównym składnikiem kwasu żołądkowego. Gdy zachodzi ta reakcja, węglan wapnia i kwas chlorowodorowy zmieniają swoich partnerów chemicznych, tworząc chlorek wapnia i wodę. Chlorek wapnia jest nierozpuszczalny i przechodzi przez przewód pokarmowy, podczas gdy woda powstająca w wyniku reakcji zapewnia zdrowszy poziom pH.
Niestety, psy trawią pokarm znacznie szybciej niż ludzie, więc reakcja chemiczna między węglanem wapnia i kwasem żołądkowym nie występuje wystarczająco szybko, aby leczyć rozstrój żołądka zwierzęcia. Do czasu, gdy węglan wapnia leczy objawy, pies zazwyczaj już strawił i przekazał wszystko, co było przyczyną problemu, sprawiając, że jest to nieszkodliwe, ale stosunkowo nieskuteczne leczenie dolegliwości zwierzęcia.
