Intron jest sekwencją nukleotydową znajdującą się w genach i jest usuwany poprzez składanie RNA, gdy wytwarzana jest dojrzała cząsteczka RNA; z drugiej strony, ekson jest sekwencją kwasu nukleinowego obecną w dojrzałej cząsteczce informacyjnego RNA. Zasadniczo, introny są podstawami DNA znajdującymi się pomiędzy egzonami, podczas gdy eksony można opisać jako bazy DNA, które są tłumaczone na mRNA.
Zarówno introny, jak i eksony są częścią genów. Zostały one niezależnie odkryte przez Phillipa Sharpa i Richarda Robertsa w 1977 roku. Introny występują głównie w wielokomórkowych eukariotach, takich jak ludzie. Rzadko spotykane są w jednokomórkowych eukariotach, takich jak drożdże.
Ponieważ introny są mniej konserwatywne, ich sekwencja ma tendencję do gwałtownej zmiany w czasie. Egony są bardziej konserwatywne, co oznacza, że ich sekwencja pozostaje niezmieniona w czasie lub pomiędzy gatunkami. Egzon jest częścią genu odpowiedzialnego za kodowanie aminokwasów, podczas gdy introny nie biorą udziału w kodowaniu białek. Dlatego introny są obszarami niekodującymi, podczas gdy eksony to obszary kodujące.
Introny znajdują się w obrębie genu, a eksony zawsze znajdują się na końcach genu. Exony są jedynymi częściami sekwencji nukleotydowej genu, które ulegają ekspresji w białku; introny są ciche i nie są wyrażane, ponieważ zakłócają egzon.
