Edukacja społeczna w starożytnym Egipcie była bardzo ograniczona. Chłopcy z zamożnych rodzin mogli chodzić do szkoły, aby nauczyć się, jak zostać pisarzem lub lekarzem, ale dziewczętom i niższym klasom odmówiono tej możliwości.
Chłopcy w starożytnym Egipcie, którzy uczyli się być uczonymi w Piśmie uczęszczali do szkoły w wieku od 4 do 15 lat. Studiowali czytanie, pisanie i matematykę. Po ukończeniu studiów młodzi mężczyźni znaleźli zatrudnienie u zamożnych biznesmenów. Podobnie jak współcześni prawnicy i księgowi, prowadzili rekordy i zarządzali kontraktami.
Ponieważ większość ludności pozostała niepiśmienna, istniało duże zapotrzebowanie na ich usługi. Skrybowie używali uproszczonej formy hieroglifów zwanych hieratycznymi do codziennego użytku. Skomplikowany hieroglificzny system symboliczny był używany tylko dla materiałów religijnych i rzeźb na budynkach.
Zamożne dziewczęta uczyły się w domu przez matkę lub ojca lub prywatnego nauczyciela, który zwykle był niewolnikiem. W rzadkich przypadkach bogate dziewczęta kształciły się również w czytaniu i pisaniu. Dziewczęta z niższych klas społecznych uczyły się, jak dbać o dzieci, kręcić, dbać o zwierzęta gospodarskie, uprawiać zboże i zbierać zboże. Chłopcy nauczyli się uprawiać ziemię przy użyciu nawadniania, zostać rzeźnikiem i podjąć transakcje, takie jak tkanie.
Szkoły medyczne i farmaceutyczne zwane Per Ankh lub Houses of Life opracowane w późniejszej egipskiej kulturze. Odbywały się w świątyniach i pałacach królewskich, a zajęcia prowadzone były przez naukowo wykształconych księży.
