Stara epoka kamienia znana jest również jako epoka paleolitu i rozpoczęła się u zarania ludzkiej egzystencji, około 2,5 miliona lat temu, przed 12 000 lat temu. Nowa epoka kamienia jest również nazywana neolitem Era i trwała od około 10 000 pne do 3 000 B.C.
Epoka kamienia została nazwana tak, ponieważ był to okres w historii, kiedy ludzie zaczęli wytwarzać narzędzia z kamienia. Na początku narzędzia były proste i spełniały podstawowe potrzeby związane z żywnością i schronieniem. Ta praktyka wkrótce przekształciła się w broń myśliwską. Jedną z najważniejszych technologii epoki kamienia było łuszczenie, które jest procesem uderzania młotkiem o obiekt, aby utworzyć ostre krawędzie. To było używane do robienia i ostrzenia głów strzał i włóczni. Ludzie w epoce kamienia łupanego byli typowo koczowniczymi, często przemieszczali się i mieszkali w tymczasowych domach, w oparciu o warunki łowieckie i zbierackie. Uważa się, że mniej niż 1 000 000 ludzi żyło w tym czasie i podróżowali w małych grupach.
Ludzie w Nowej Epoce Kamienia używali również narzędzi kamiennych, ale obie grupy wiekowe są oddzielone ze względu na zmiany klimatu, które oznaczały początek ery neolitu. Cieplejsze klimaty zakończyły epokę lodowcową, a zwierzęta i ludzie mogli żyć w tym samym miejscu przez dłuższy czas. Niektórzy ludzie zaczęli osiedlać się zamiast podróżować jako koczownicy. Wraz z pojawieniem się nowych osiedli nastąpiło udomowienie zwierząt i wynalezienie rolnictwa. Doprowadziło to do nadwyżki żywności i podziału społeczności, zapewniając podstawę dzisiejszym miastom.
