Encyklopedia Britannica wyjaśnia, że diagram Bohra dla jonu stabilnego jest diagramem, w którym jądro jest umieszczone w środku, a elektrony krążą wokół jądra zgodnie z oddzielnymi kwantynami energii. Problem stabilności dla schematów atomowych został rozwiązany przez Bohra poprzez orbitowanie elektronów w skwantyzowanych powłokach.
Na początku XX wieku przeprowadzono eksperymenty mające na celu określenie struktury atomu. Eksperymenty Rutherforda wykazały, że poprzedni model "śliwkowego puddingu" zaproponowany przez J. J. Thomsona był niepoprawny. Eksperyment ten obejmował strzelanie cząstek alfa (jądra helu) na cienkim arkuszu złotej folii. Jeśli model puddingu była poprawna, cząstki te powinny przejść przez arkusz złotej folii. Jednak cząsteczki alfa odbiły się od złotej folii i pokazały, że cały dodatni ładunek atomu musi zostać skondensowany do małego jądra w środku atomu.
Jednak początkowy model Rutherforda był niestabilny, jeśli rozważano użycie tylko klasycznej fizyki. W klasycznej fizyce orbitujące elektrony musiałyby nieustannie wydzielać energię. W końcu elektrony stracą tyle energii, że uderzą w jądro. Zamiast tego Bohr stwierdził, że ze względu na efekty kwantowe elektrony mogą mieć tylko określone poziomy energii i orbity.
