Dystalny przełyk jest końcem przełyku przez żołądek, zauważa Medscape. To przede wszystkim mięśnie gładkie, podobnie jak przewód żołądkowo-jelitowy, podczas gdy proksymalny przełyk przy gardle to mięsień poprzecznie prążkowany. Centralna sekcja przechodzi od prążkowanego do gładkiego mięśnia. Warstwy mięśniowe wykonują perystaltykę, popychając pokarm do żołądka.
Na końcu dystalnego przełyku znajduje się dolny zwieracz przełyku lub LES, według Medscape. Jest to właściwie cała kompozycja mięśni gładkich i utrzymuje kwas żołądkowy z powrotem do przełyku w zjawisku znanym jako refluks kwaśny. Przy końcu proksymalnym górny zwieracz przełyku (UES) zapobiega przedostawaniu się powietrza do przewodu pokarmowego.
Dystalny przełyk jest najbardziej prawdopodobną sekcją do tworzenia pierścienia przełykowego, wyjaśnia Medscape. Jest to strukturalna anomalia składająca się z trzech warstw błony śluzowej, podśluzówki i mięśni. Niektóre pierścienie, takie jak pierścień Schatzki, tworzą się w dystalnym odcinku przełyku jako dodatkowa linia obrony przed refluksem kwaśnym. Niektórzy badacze zastanawiają się jednak, czy pierścienie faktycznie pełnią funkcję ochronną, ponieważ często powodują również odciski mięsa w przełyku, w tym zjawisko znane jako "syndrom steakhouse", gdy mięso nie jest dokładnie przeżuwane. Niektóre pierścienie tworzą się pojedynczo, a inne są częścią formacji z wieloma pierścieniami.
