Model Bohra, opracowany w 1913 r., wyjaśniał, w jaki sposób elektrony mają stabilne orbity wokół jądra. Model został zaproponowany przez Nielsa Bohra.
Model Bohra pokazuje atom jako maleńkie, naładowane dodatnio centrum, otoczone elektronami. Te elektrony poruszają się po małych okrągłych orbitach wokół jądra. Atrakcją elektronów były siły elektrostatyczne. Energia elektronów zależała od wielkości orbity, więc więcej energii równa się większej orbicie.
Bohr odkrył również, że promieniowanie miało miejsce, gdy elektron przeniósł się z jednej orbity na drugą. Odkrył, że elektrony mają stałe orbity, ale mogą przeskakiwać z orbity na orbitę, emitując lub pochłaniając foton o odpowiedniej długości fali.
