Spośród wielu gigantycznych krokodyli i aligatorów, które żyły w czasach prehistorycznych, największym z nich mógł być Sarcosuchus, daleki krewny współczesnego krokodyla żyjącego 112 milionów lat temu. Podczas gdy kompletny szkielet nie jest istnieją, szacunki oparte na nietkniętych czaszkach Sarcosuchus sugerują, że osobniki mogły urosnąć na długość od 36 do 39 stóp i ważyły nawet 18 000 funtów.
Krokodyle, wraz z dinozaurami i pterozaurami, były potomkami archozaurów, grupy gadów, które dominowały nad Ziemią pod koniec paleozoicznej ery. Wśród współczesnych gadów aligatory i krokodyle mogą być najmniej zmienione od swoich prehistorycznych przodków. Charakteryzowały się kształtem i muskulaturą szczęk oraz stosunkowo rozłożonymi kończynami. Jednak różnorodność prehistorycznych krokodyli znacznie przekracza współczesne typy. Najwcześniejsze prawdziwe krokodyle były małymi, dwunożnymi sprinterami. Niektóre wczesne krokodyle miały płyty zbroi, a niektóre miały rogi. Inni mogli nawet być roślinożercami. Na początku okresu jurajskiego krokodyle stały się głównie zwierzętami wodnymi o długich, opływowych ciałach, małych rozstawionych kończynach i wąskich, potężnych szczękach. Podobnie jak ich nowi potomkowie, większość z tych starożytnych krokodyli prawdopodobnie karmiła się czekaniem na zwierzęta, które zapuściły się zbyt blisko. Największą różnicą między tymi krokodylami jurajskimi a nowoczesną odmianą jest niezwykła wielkość prehistorycznych zwierząt. Największe współczesne krokodyle ze słoną wodą stanowią mniej niż połowę szacowanej długości Sarcosuchus. Wraz z dinozaurami, duże prehistoryczne krokodyle zginęły w masowym wymarciu 65 milionów lat temu.
