Sztuczne rozmnażanie roślin odnosi się do każdej botanicznej techniki reprodukcyjnej, która nie występuje w przyrodzie. Rozszerzenie spółdzielcze Wirginii stwierdza, że powszechne metody sztucznego rozmnażania roślin obejmują wycinanie łodyg, wycinanie liści, hodowlę tkanek i kilka techniki nakładania warstw. Najbardziej efektywna strategia zależy od danej rośliny, jej środowiska i pożądanej liczby nowych roślin.
Według botanika i autora Rossa Koninga z informacji o fizjologii roślin, cięcie liści jest preferowaną sztuczną metodą propagacji fiołków afrykańskich i roślin jadeitu. Technika ta polega na ostrożnym wycięciu liścia i delikatnym zakopaniu go w wilgotnej glebie. Niektórzy botanicy wolą umieszczać liść w czystej wodzie. W obu przypadkach liść dawcy wymaga codziennego nasłonecznienia lub ekspozycji na rosnące wewnątrz rośliny.
Najbliższym krewnym cięcia liści jest technika cięcia trzpieniem. Ross Koning wyjaśnia, że ta metoda szybciej generuje nowy wzrost niż cięcie liści. Zaleca stosowanie sproszkowanego hormonu korzeniowego do dolnego końca pędu dawcy przed pokryciem go wierzchnią warstwą gleby.
Hodowanie tkanek jest najskuteczniejszą metodą propagacji masy. Cięcie i nakładanie warstw są niezawodne, ale powolne, a każda nowa roślina wymaga dużej indywidualnej uwagi. Według Rossa Koninga jest to niepraktyczne, gdy uprawia się setki lub tysiące nowych roślin.
Pierwsze kroki w hodowli tkanek to wycinanie tkanki z donorowej rośliny, zanurzanie jej w wybielaczu i płukanie wodą. To zabija górną warstwę komórek powierzchniowych i czyni jałowicę chusteczką. Po sterylizacji tkanka dawcy jest umieszczana w szczelnym pojemniku wypełnionym roztworem wody destylowanej, cukru i minerałów. Potężne wstrząsy rozbijają tkankę próbki na drobne kawałki, z których każda jest zdolna do utworzenia nowej rośliny po posadzeniu jej w wilgotnej glebie.
