Główna różnica między krystalicznymi ciałami stałymi a bezpostaciowymi ciałami stałymi polega na tym, że substancje krystaliczne mają charakterystyczną geometrię, podczas gdy amorficzne ciała stałe nie. Innymi słowy, krystaliczne ciała stałe mają określony i uporządkowany kształt, a amorficzne ciała stałe nie.
Podczas gdy krystaliczne ciała stałe mają ostry punkt topnienia, amorficzne ciała stałe są zmiękczane i topione w niespecyficznym zakresie temperatur. Na przykład szkło jest stopniowo zmiękczane i topione bez gwałtownej zmiany stanu ciekłego. Podczas procesu krystalizacji amorficzne ciała stałe odczuwają gładką krzywą chłodzenia z ciągłym spadkiem temperatury. Kiedy substancje krystaliczne przechodzą proces krystalizacji, doświadczają dwóch przerw w swojej krzywej chłodzenia. Dwie przerwy oznaczają okres stałej temperatury zamiast ciągłego spadku temperatury.
Struktura krystalicznego ciała stałego jest znacznie sztywniejsza niż struktura amorficznego ciała stałego. Bezpostaciowe ciała stałe są nieregularnie łamane, podczas gdy krystaliczne ciała stałe rozszczepiają się wzdłuż określonych płaszczyzn.
Kolejną różnicą między tymi dwoma typami ciał stałych jest krystaliczna substancja stała: anizotroficzna i bezpostaciowa substancja stała jest izotroficzna. Izotroficzne oznacza, że właściwości ciała stałego są niezależne od kierunku, w którym są mierzone. Anizotrofia oznacza, że właściwości ciała stałego występują w różnych kierunkach. Celofan jest przykładem amorficznego ciała stałego. Miedź jest powszechnym krystalicznym ciałem stałym.
