Brytyjczycy opodatkowali kolonie, aby wyjść z długów. Prawa mogły być narzucone amerykańskim koloniom, które znajdowały się pod brytyjskimi rządami, bez sprzeciwu prawnego, ponieważ kolonie nie miały reprezentacji w Parlamencie. Brytyjczycy również kontrolowali morze, co oznaczało, że koloniści nie mogli handlować z innymi narodami bez zgody Anglii.
W połowie XVIII wieku Brytyjczycy wyczerpali swoje skarby dzięki wysiłkom wojskowym. Zostało mu wiele długów i nie ma pieniędzy, by je spłacić. Chociaż koloniści byli już opodatkowani od towarów, które wysłali, Anglia była nieco luźna w zbieraniu podatków. Struny torebki zostały zaostrzone, a podatki były ściśle egzekwowane. Kiedy Wielka Brytania uwolniła znaczny wzrost dochodów w wyniku egzekwowania przepisów podatkowych przeciwko koloniom, zaczęła postrzegać je jako źródło dochodów. W 1764 r. Parlament uchwalił również ustawę zakazującą produkcji waluty w koloniach. Odtąd wszystkie podatki do Anglii miały być wypłacane w funtach. Waluta unikalna dla kolonii krążyła przez kolonie od jakiegoś czasu, a wielu kolonistów nie miało wystarczającej waluty w funtach, aby płacić podatki. Anglia dodała jednak obrazę do obrażeń, uchwalając ustawę Stamp. Ustawa o pieczęciach wymagała wszystkich dokumentów prawnych, które miały być zapieczętowane specjalną pieczęcią, którą koloniści zmuszeni byli zakupić. Ostatecznie koloniści zjednoczyli się z powodu opodatkowania, nie mając głosu w Parlamencie, co doprowadziło do wojny o niepodległość.
