Jelenie pocierają poroża o porośnięte drzewami i krzakami poroża, gdy poroża są już w pełni rozwinięte, aby z zewnątrz usunąć włosowatą membranę zwaną aksamitem. Poroże następnie wysycha i twardnieje i są używane jako broń w walkach z innymi samcami, aby zapewnić dominację w sezonie lęgowym.
Zwykle tylko samce jeleni zarastają poroża. Samice hodują je tylko wtedy, gdy mają rzadką nierównowagę testosteronu. Co roku na wiosnę sarny zrzucają swoje stare poroża i niemal natychmiast zaczynają uprawiać nowe. Poroża to kości rosnące od podstawy czaszki. W miarę wzrostu poroża mają wysoką zawartość krwi i są podatne na urazy, takie jak siniaki i skaleczenia. W okresie wiosenno-letnim poroże rośnie szybko, ale późnym latem wzrost zaczyna zwalniać, gdy zaczynają twardnieć. Jeśli jeleń nie rozetnie aksamitu, gdy wzrost się zatrzyma, rzuca się na własną rękę. Pocieranie, wraz z resztkami krwi, sprawia, że twarda poroża jest brązowa, a nie biała. Zimą, po sezonie rozrodczym, poroże zazwyczaj spada całkowicie.
Samce jeleni, znane jako kozły, rozwijają poroża po pierwszym roku życia. Każdego kolejnego roku ich poroże wzrasta, aż osiągną wiek kilku lat, a wzrost poroża maksymalizuje. Innym czynnikiem wpływającym na rozmiar poroża jest odżywianie, ponieważ hodowla poroża wymaga znacznych ilości białka i innych składników odżywczych. Jelenie potrzebują wysokiej jakości materii roślinnej dla optymalnego wzrostu poroża.
