Słońce wytwarza energię poprzez syntezę jądrową. Słońce to duża kula wodoru i helu poddawana ciągłej fuzji jądrowej, w której atomy wodoru łączą się, tworząc helik i uwalniają dużą ilość energii.
Ogromna presja na słońcu utrzymuje syntezę przez ogromną ilość czasu. Ponieważ słońce jest gęste i masywne, wytwarza ogromne przyciąganie grawitacyjne. Te siły grawitacyjne, które utrzymują planety na orbicie.
Kiedy dwa atomy wodoru łączą się, ich jądra łączą się i uwalniają około 0,7 procent ich masy w energię. Masowe przekształcenie w energię jest niezwykle produktywne. W połączeniu z ogromną liczbą atomów wodoru w słońcu, powoduje to olbrzymią produkcję energii słonecznej. Te fuzje powodują, że każda sekunda wynosi 4,26 tony energii uwalnianej ze Słońca.
Znaczna część tej energii pozostaje w słońcu, ponieważ grawitacja Słońca oddaje znaczną część mocy. Jednak siła eksplozji powstałych podczas stapiania pozwala części energii uciec grawitacyjnemu pociągowi Słońca. Ta energia rozszerza się we wszystkich kierunkach; niewielka część dociera do Ziemi jako światło słoneczne. Reszta energii kontynuuje łańcuch reakcji syntezy jądrowej w słońcu.
