W 1453 r., gdy Turcy osmańscy przejęli kontrolę nad Konstantynopolem i okolicznymi obszarami, handel między Europą i Azją dobiegł końca, co skłoniło narody europejskie do poszukiwania innej drogi do swoich azjatyckich partnerów handlowych; w ten sposób zaczęli szukać drogi morskiej. Podróż zawsze była niebezpieczna, ale Europejczycy nie mieli już dostępu do produktów, z których się cieszyli.
Jedyna żywotna droga lądowa z Europy do Azji przebiegała przez Bliski Wschód i Turcję. Idąc dalej na północ przez to, co stanie się Rosją, było jeszcze groźniej niż walka z bandytami, którzy atakowaliby karawany na Bliskim Wschodzie.
Pieprz i jedwab to dwa szczególnie popularne produkty z Azji. Jedwab cieszył się dużym zainteresowaniem w Europie od czasu podróży Marco Polo, a sieć handlowców z Chin, Indii, Bliskiego Wschodu i Włoch transportowała jedwab na rynki europejskie. Trasa lądowa, którą musieli podjąć handlowcy, była znana jako "Jedwabny Szlak".
Podczas gdy Anglia, Hiszpania i Portugalia były jednymi z najbardziej entuzjastycznych sponsorów wczesnej eksploracji, niektórzy z najbardziej znanych odkrywców, takich jak Krzysztof Kolumb, pochodzili z włoskich miast, takich jak Genua, które od dawna wysyłały statki do ekspedycji handlowych.
