Gregor Mendel, austriacki mnich, jest uznawany za odkrywcę podstaw dziedziczenia. Jest znany jako ojciec nowoczesnej genetyki dzięki swoim eksperymentom i odkryciom. Mendel zaczął eksperymentować w ogrodzie klasztornym w 1854 roku, wybierając groszek ze względu na dużą liczbę dostępnych odmian.
Ze względu na szybkość, z jaką groszek może się rozmnażać, Mendel był zdolny do krzyżowego nawożenia roślin o przeciwnych właściwościach, próbując dokładnie określić, jak działa genetyka. Do tego czasu powszechnie wierzono, że potomstwo dowolnego gatunku automatycznie odziedziczyło kombinację cech od obojga rodziców.
Innym powszechnie panującym przekonaniem w tym okresie było to, że po wielu pokoleniach hybrydowa roślina w końcu powróciłaby do pierwotnej formy i nie byłaby w stanie stworzyć nowych form. Te przekonania były generalnie wynikiem minimalnego testowania i eksperymentowania.
Mendel spędził około ośmiu lat, krzyżując rośliny grochu, stosunkowo długi okres testowania w porównaniu z wcześniejszymi badaniami, ostatecznie osiągając dwa ważne wnioski naukowe. Ustawa o segregacji ustaliła, że cechy recesywne i dominujące przekazywane są z rodzica na dziecko. W ustawie Independent Independent stwierdzono, że każda cecha jest przenoszona z rodzica na dziecko niezależnie od innych cech.
