Tygrysy jawajskie wyginęły głównie dlatego, że ich naturalne siedliska zostały zniszczone i uprawiane na rzecz szybko rosnącej populacji ludzkiej, zgodnie z About.com. Zostały one uprowadzone i zatrute, i zostały uznane za być szkodnikami z powodu tego, jak często byli na Jawie na początku XIX wieku. Wzrosła także konkurencja o zdobycz, gdy na Jawę wprowadzono dzikie psy.
Po II wojnie światowej wiele naturalnych lasów zostało zniszczonych w celu produkcji plantacji, które były wykorzystywane do produkcji teku, kawy i gumy. To rozdrobnienie lasów spowodowało, że naturalne siedliska przestały być odpowiednie do wspierania życia zwierząt. Najważniejsze gatunki zdobyczne tygrysa jawajskiego, jelenia rusa, były nękane przez choroby w wielu lasach i rezerwatach w latach 60., przyczyniając się do upadku tygrysa.
Chociaż od tego czasu zaobserwowano niepotwierdzone obserwacje, ostatnia udokumentowana obserwacja tygrysów jawajskich miała miejsce w 1972 r., a IUCN ogłosiła, że tygrys jaworski oficjalnie wyginął w 2003 r. Pod koniec egipskiego tygrysa zostały one uregulowane na obrzeżach wyspa Jawa i najbardziej zamieszkała góra Betin, która jest najwyższą i najodleglejszą częścią wyspy.
Choć był większy niż tygrys z Bali, tygrys jawajski był stosunkowo niewielkim podgatunkiem z tygrysów azjatyckich.
